De Spijsvertering

De spijsvertering is het proces waarbij belangrijke voedingsstoffen voor het lichaam door het maag-darmstelsel aan het voedsel wordt onttrokken, en waarbij het resterende voedsel chemisch in afval wordt omgezet. De eerste fase van de spijsvertering is het kauwen van het voedsel in de mond. Het speeksel zet de eerste stappen van de vertering, en daarbij verandert het gekauwde voedsel in een zachte massa, de voedselbolus. Dankzij het speeksel is de bolus glad. Dat vergemakkelijkt het doorslikken via keel en slokdarm. Via de slokdarmsluitspier komt de voedselbolus in de maag. In de maag komt het voedsel in aanraking met zoutzuur, dat de grotere voedselmoleculen tot kleinere moleculen afbreekt en de bolus vloeibaar maakt. De vloeibare bolus (nu chijm genaamd) gaat dan door de maagportier de twaalfvingerige darm (duodenum) in; dat is het eerste gedeelte van de dunne darm. Hier worden enzymen op het voedsel losgelaten, vanuit de pancreas, de lever en de galblaas. Deze eiwitten breken de chijm verder af tot elementen die gemakkelijk door het lichaam kunnen worden opgenomen en verder verwerkt. De dunne darm is inwendig bekleed met een geplooid slijmvlies, bezet met franjeachtige uitsteekseltjes, darmvlokken of villi genoemd. De darmvlokken maken het mogelijk dat het verteerde voedsel in de bloedsomloop wordt opgenomen. In de dunne darm worden alle voedingsstoffen en vitaminen aan het voedsel onttrokken. De chijm gaat door zo'n zes meter dunne darm voordat de brij door de ileocecale klep (klep van Bauhin) de dikke darm instroomt. In de dikke darm vindt nauwelijks spijsvertering plaats. Onverteerde chijm die tot de dikke darm doordringt wordt als afval beschouwd. Tijdens de doorgang door de dikke darm wordt het voedselafval steeds vaster van vorm, doordat er voortdurend water aan de substantie wordt onttrokken. Het afval verzamelt zich in het rectum, het laatste gedeelte van de dikke darm, totdat de hersenen een signaal sturen dat het uit het lichaam moet worden afgevoerd.