Hartinfarct

Het hart is het belangrijkste orgaan van het hart- en bloedvatenstelsel. Het is een zich samentrekkende spier die voortdurend bloed naar de rest van het lichaam pompt. Het hart zelf wordt via de hartkransslagaderen van zuurstof en voedingsstoffen voorzien, die het nodig heeft om goed te kunnen functioneren. In het bloed stromen rode bloedcellen, witte bloedcellen en andere stoffen ongestoord naar het hart en andere lichaamsdelen. Bij een gezonde persoon zijn de wanden van de slagader soepel en overal even dik. Na verloop van tijd kan echter door een hoog cholesterolgehalte een vettige afzetting op de vaatwanden worden veroorzaakt. Dit wordt plaque genoemd. De op de aderwand afgezette plaque kan zich verharden, en daardoor wordt de slagader nauwer en minder buigzaam. Deze aandoening wordt atherosclerose of aderverkalking genoemd. Als zich in de kransslagaderen aderverkalking ontwikkelt, is er sprake van kransslagaderziekte. Als de bloeddoorstroming ernstig wordt belemmerd, kan zich een hartinfarct voordoen. De term hartinfarct is een ander woord voor hartaanval. Als een hartkransslagader voor meer dan 70 procent is geblokkeerd, is er een verhoogde kans op een hartaanval; het risico wordt bijna een zekerheid als een hartkransslagader helemaal door plaque wordt geblokkeerd. De kans op een hartinfarct kan ook door kransslagaderziekten worden vergroot als zich stolsels in het bloed vormen. Vaak ontstaat er bij of in een opeenhoping van plaque een barstje. Als dit gebeurt kan het bloed op de plaats van het barstje gaan samenklonteren, of een van de stolsels kan zo groot worden dat het de bloeddoorstroming helemaal blokkeert. Hoeveel schade het hart tijdens een hartinfarct oploopt, is afhankelijk van de ernst en de plaats van de blokkering en van de snelheid waarmee medische behandeling wordt ingezet. Er zijn gelukkig heel wat manieren om aderverkalking te vermijden en zo de kans op een hartaanval te verkleinen.