Multiple myeloom

In holle binnenkant van botten bevindt zich een sponsachtige kern, het beenmerg. Hier worden stamcellen aangemaakt. Stamcellen zijn onvolgroeide cellen die zich kunnen ontwikkelen tot onderdelen van het bloed, zoals witte bloedcellen, die infecties afweren. Plasmacellen zijn volwassen witte bloedcellen die in de bloedbaan terecht komen. Vanuit de bloedbaan komen ze in het lymfatisch systeem terecht, waar ze antilichamen aanmaken. Antilichamen helpen het lichaam beschermen tegen ziektekiemen en andere schadelijke stoffen. Myeloom is kanker van de plasmacellen in het beenmerg. Als de celdeling abnormaal wordt, worden steeds meer gezonde plasmacellen vervangen door abnormale myeloomcellen. Als het aantal myeloomcellen groter wordt dan het aantal gezonde plasmacellen, vormen zich tumoren in het beenmerg en in de harde delen van het bot. Omdat meestal meerdere botten worden aangetast, wordt gesproken van multiple myeloom. Multiple myeloom wordt niet beschouwd als botkanker, maar als plasmacelkanker. Tot de symptomen van multiple myeloom behoren botpijn, breuken, bloedarmoede, en vatbaarheid voor infecties. In een gevorderd stadium kunnen de nieren beschadigd raken. Wanneer myeloomcellen in de bloedbaan en later in het lymfatisch systeem terecht komen, maken ze geen normale plasma-antilichamen aan. In plaats daarvan produceren ze een antilichaam dat monoklonaal eiwit, of M-proteïne heet. M-proteïne en de bijproducten daarvan kunnen bij bloed- en urinetests aan het licht komen. Beenmerg kan worden verzameld via een beenmergbiopsie of beenmergaspiratie. Om myeloomcellen aan te tonen, is microscopische analyse van beenmerg noodzakelijk. Tot de behandelingsmogelijkheden behoren chemotherapie, bestraling en stamceltransplantatie. Multiple myeloom is niet te genezen. De behandeling is erop gericht de symptomen te beperken en draaglijk te maken voor de patiënt.