Presbyopie

Bij presbyopie vermindert het vermogen om de ooglens scherp te stellen op voorwerpen dichtbij. Bij normaal gezichtsvermogen gaat het licht door het hoornvlies, en dan door de pupil (een opening middenin het gekleurde deel van het oog, ook wel iris of regenboogvlies genoemd. Daarna gaat het licht door de lens, waar het beeld wordt scherpgesteld en geprojecteerd op het netvlies, op de achterkant van de oogbol. Daar wordt het lichtbeeld omgevormd tot elektrische signalen, die naar de hersenen worden gestuurd. De lens is flexibel en kan van vorm veranderen om de lichtprojectie op het netvlies scherp te stellen. Hoe goed het oog beelden scherp kan stellen is afhankelijk van de elasticiteit van de lens. Bij het ouder worden van mensen neemt die elasticiteit vaak af. Dat is presbyopie. Iemand met presbyopie ziet veraf gelegen dingen scherp en duidelijk. Beelden van dichtbij gelegen zaken worden echter achter het netvlies scherp geprojecteerd. Daardoor worden ze wazig waargenomen. Vermoeide ogen, hoofdpijn en wazig zien op korte afstand zijn symptomen van presbyopie. De eerste symptomen van presbyopie worden vaak opgemerkt als mensen hun leesmateriaal op grotere afstand moeten houden om duidelijk te kunnen zien. Verziendheid begint doorgaans na het veertigste levensjaar. De oogarts schrijft dan een leesbril voor om de gezichtsstoornis te corrigeren.