Uyuşturucu Bağımlılığı

Sağlıklı beyin, nöron denilen birbirleriyle bağlantılı milyonlarca sinir hücresinden oluşur. Kişinin düşünmesi, hareket etmesi ya da hissetmesi amacıyla beynin çalışması için bu nöronlar iletişim kurmak zorundadır. Bunu nörotransmiterler denilen kimyasal sinyalleri alarak, işleyerek ve göndererek gerçekleştirir. Bir nörondan bir nörotransmiter gönderildiğinde başka bir nöronda reseptör denilen özel bir yere, bir anahtarın kilide oturması gibi bağlanır. Anahtar yerleşirse, sinyali alan nöron bunu işleyebilir ve gönderebilir. Uyuşturucuysa, vücuda alındıktan sonra vücudun çalışma biçimini değiştiren bir maddedir. Uyuşturucu ağızdan, burundan, solunumla, enjekte edilerek, deriden emilerek ya da göze damlatılarak alınabilir. Uyuşturucunun uygulanma yolu ne olursa olsun çoğu uyuşturucu sonunda kan dolaşımından ilerleyerek beyne ulaşır. Beyinde, uyuşturucu alıcı nörona ulaşan nörotransmiterlerin miktarını azaltarak ya da artırarak nöronlar arasındaki iletişiminin neredeyse her aşamasını etkileyebilir. Uyuşturucu ayrıca nörotransmiter yerine doğrudan bir reseptöre bağlanabilir. Uyuşturucu suiistimali durumunda, sinir iletişimindeki aksaklık genellikle geçici olarak zevk verici hisse yol açar. Uyuşturucu bağımlılığında kişi uyuşturucunun yarattığı zevk verici hissi çok ister ve bu dürtünün etkisiyle olumsuz sonuçlarına rağmen uyuşturucu kullanır. Bazı uyuşturucu türlerinin kullanımı fiziksel bağımlılık veya bağlılık yaratabilir, yani vücudun normal çalışabilmesi için uyuşturucunun olması gerekir. Bu durumda, uyuşturucu yoksunluğunda kullanıcı bulantıdan ölüme kadar değişebilen hafif ila şiddetli etkiler yaşayabilir. Uyuşturucu bağımlısı bir kimseyi tedavi etmenin pek çok yöntemi vardır ve doktor denetiminde bir program en güvenli ve uygun yönetim türüdür.